LARIE EN APEKOOL
In het veld van marketing en communicatie lijkt er niemand meer behept met engagement om een gezonde toekomst te creëren. Het enige waar men mee bezig lijkt is om allerlei meisjes en jongens zo veel mogelijk onzinverhalen te laten debiteren. Niks geen stelling nemen, maar wel marketingprietpraat roeptoeteren.
Kletspraat die vaker wel dan niet volledig uit de duim gezogen is. Die met bakken tegelijk het web op geslingerd wordt. Via steeds meer kanalen met vooral onzinvideo’s waarin Jan-en-Alleman vluchtige rommel en zooi aanprijzen. Waar zijn we mee bezig?
Mehdi Horstmanshoff | Ulft, zaterdag 21 april 2018
Marketing een wetenschap?
Inmiddels hebben mensen uit de beroepsgroep van marketing en communicatie het vak tot wetenschap gebombardeerd. Da’s direct al marketingprietpraat. Dus het kunstje om met veel te mooie niet-kloppende verhalen over te halen aan iets mee te doen en je te verleiden tot het afnemen van iets, wordt verheven tot wetenschap. Wat is de toegevoegde waarde? Wordt de wereld er beter van? De samenleving?
Nee, vrijwel nooit mag je stellen. Het zorgt eerder voor meer vervuiling en verrommeling. Vervuiling van geest door onnutte boodschappen, “story telling” en een overmaat aan berichten. Alles is gericht op het draaien van omzet van de aanbieder. De werkenden in de beroepsgroep vervullen in grote groepen in de samenleving arbeid waarvan ze zelf het nut niet inzien. Want zelf zouden ze nooit of te nimmer in hun eigen gecreëerde sprookjesverhalen trappen.
Dus let op, je bent dan bezig met het uitoefenen van een beroep waarin je voortdurend kletsverhalen zit aan te kleden en op te stellen. Onzin waarvan je weet dat het niet klopt. Je werkt mee aan de verkoop een afzet van goederen en diensten die je zelf nooit of te nimmer zou afnemen en gebruiken. Tenzij er natuurlijk echt een steekje aan je los zit.
Iets toevoegen
Die beroepsgroep moet dan toch ergens ooit wel eens denken in een stil moment “Mijn God, waar ben ik mee bezig en wat een zinloos bestaan.” Die vervullen ook een type baan (vaak in de marketingprietpraat) waarbij het werk een doel op zichzelf is. Dat betekent niet werk in een baan verrichten als een methode om iets voor elkaar te krijgen.
Het is niet iets relevants toevoegen aan de wereld en maatschappij, iets echt proberen te verbeteren of iets tastbaars maken. Nee, en sterker nog, als iedereen om je heen werk als een doel op zichzelf ziet, dan zit je vast in zo’n organisatie en die zit weer vast in een sector van een samenleving.
Een pompbediende of fietsenmaker voegt meer toe dan marketingmeisjes en -jongens. Een loodgieter en monteur verrichten echte arbeid en leveren daadwerkelijk toegevoegde waarde. En die banen worden veel minder goed betaald dan functies als marketing- en communicatiekletskousen die op de keper beschouwd alleen roeptoeteren op het web.
De werknemers in echte banen worden vaker wel dan niet ook minder goed behandeld. Hebben weinig of geen privileges, mogen niet mee op snoepreisjes en douceurtjes en hebben nul inspraak. Mogelijk weten ze wel dat wat ze doen waardevoller is dan marketingprietpraat.
Hun werk zou dan ook meer voldoening moeten opleveren. Als ze niet hun werk doen, is er bijvoorbeeld echt iets kapot en dat blijft ook kapot. Als de riolering verstopt en deze wordt niet gemaakt dan zit je daadwerkelijk in de problemen. In tegenstelling tot het feit dat mocht je een geroeptoeterde marketingboodschap missen via het web, mail, radio, TV, dit volstrekt niet erg is.
Everybody’s got something to sell
Marketingprietpraat is niet-essentieel werk. De wereld blijft uitstekend functioneren en is er ook niet minder slecht aan toe, als marketingprietpraters hun werk niet zouden doen. Bijna alles wat met communicatie heeft te maken valt ook terug in de kakofonie van goed betaalde banen -een doel op zich zoals vastgesteld- maar die er weinig tot helemaal niets toe doen.
Hoe moet dat als je later oud en der dagen zat terugkijkt en vaststelt “Wat heb ik in mijn werkzame leven ongelooflijk zitten te ouwehoeren. Over niets.”? Dan kom je waarschijnlijk terug als steen mocht je geloven in reïncarnatie en dat soort werk. Als dode materie.
Een hele generatie met een ontwaard diploma wijdt zich aan de ruis van marketingkletskoek en communicatieprietpraat. De wereld kan heel goed zonder.
Laat daarom geen mensen meer opleiden tot kletskous en kletsmajoor, laat ze wat met de handen gaan doen, bij Defensie gaan of een groot rijbewijs halen. Dan kun je serieus toevoegen aan het economische systeem.
En haal dat marketing- en communicatiegedoe uit de sfeer van wetenschap. Mensen in de maling nemen met blah blah-verhaaltjes om geld uit de zak te kloppen, is te classificeren als oplichting waarvoor je naar het gevang kunt worden gezonden.
Engagement i.p.v. marketingprietpraat
Tot slot engagement. Buiten avonturiers en randfiguren met geen vooruitzicht en toekomst die bij gebrek aan beter zich bij greenpeace aansluiten, is er weinig sprake van engagement. Gelijk het verzet in WOII is er maar een hele kleine kern die wel geëngageerd is en waarde hecht aan verbeteringen.
Ook bij revoluties ziet men dezelfde bewegingen en samenstellingen, slechts een handjevol willen veranderingen bewerkstelligen. De aansluiters en meelopers hebben niets te doen, zijn avonturiers, weten zelf niets te verzinnen en worden met plezier “front men” en “foot soldiers”.
Ook in de onzin- en sprookjeswereld van marketinggewauwel zit nul engagement. Door alle marketingprietpraat. Daar moet wat aan gebeuren en laat dat veranderen. Voordat iedereen hetzelfde gaat lopen scanderen.
Kijk voor meer informatie ook op Nieuws.
MultiMedialist – contact
N.B. Header photo by Charles Deluvio ???? on Unsplash