Hfdst 1
Aanvankelijk had ik toch in de verste verte geen idee wat ik zou gaan schrijven. Echt niet, ik had werkelijk geen idee. Er kwamen veel ideëen binnen. Te veel en onregelmatig en ik pende er te weinig direct neer. Aanknopingspunt is wel het einde van de vorige blog van enkele weken geleden. Daar hield ik het algemeen en zei toe in de komende blog in te zoomen. Maar wat nu?
Misschien schrijven over de vier ruiters van de apocalyps? Het mag, nee, moet toch wat betekenen. Even fulmineren: het moet anders zijn dan de vuurstorm door het bombardement van de dagelijkse larie en apekool. De flauwekul van het zevenmaal herkauwen en het maagzuur van gemaakt nieuws, de lijstjescultuur.
Ik zit nu onder een luifel in een oranje ligstoel naast mijn rijdende kantoor. Het kabbelt zo voort en ik denk „Och, dat kan morgen ook nog wel” maar ook „Wat een verwende donder uit het Westerse deel van Europa”. Maar klopt dat ook? Ja, het klopt maar dat scharen we voor het gemak onder karma. Het is zoals het is en dat is het dan. Anders moet ik alles van de hand doen en de derde wereld gaan helpen met het planten van waterpompen.
Inzoomen aldus: in deze periode bouw ik één zakelijke onderneming af en zet ondertussen de volgende in de steigers. Wie had gedacht! Weer een andere loopt gestaag voort en daar zijn we buitengewoon blij mee. Nog een andere onderneming krijgt na enige tijd meer en meer vorm. Alles in het kader van de lange termijn als de rode draad. ‘Gefundenes Fressen’ fietst er vanzelfsprekend tussendoor. Dat hoort en biedt zo vaak uitstekende kansen. Hulde en eerbetoon daarom aan de voorzienigheid.
Hfdst 2
Een deel van de activiteiten komen voort uit gewoon doen. Ergens stopt het overwegen en gebeurt het dan wel doe je het. Vraag me niet waarom want ik zou het niet weten. Er komt een idee en je doet en handelt, beweegt en denkt. Dan komt later toch weer de waarom. Ergens handel je nietsontziend, moet je zo handelen, misschien. Dat beeld projecteer je maar al te graag. Spiegelen op jouw niveau aan beroemde ondernemers. Maar dat maakt het onmiddellijk onsterfelijk belachelijk.
Je bent niet hen, je wordt niet hen en je moet ook zeker niet hen zijn. En daar komt dan ook toch de voorzienigheid om de hoek kijken. Alsof het allemaal reeds vastligt. Moeilijk te geloven, nietwaar? Daar kan ook ik niet helemaal mee leven hoewel ik blijf twijfelen. Daar stappen we dan ook regelmatig botweg overheen. Soms lijkt het alsof je maar wat aanrommelt en komt daar plotklaps een geweldige gedachte uit voort. Het hele plan ineen en ineens. Daarom wederom een hoera aan het toeval.
Hfdst 3
Dat toeval is iets op zichzelf staand. Waar ik ook niet helemaal in geloof. Ik geloof vaak in met scherp schieten. De voorbereiding en uitwerking, ik houd ervan, ja. En dan werkt het niet, tsss. Misschien volgt er vloeken en tieren, denk je terug en analyseer je je een ongeluk. Maar het heeft niet opgeleverd waarvoor je het allemaal opzette. Achter je laten en het volgende idee aanpakken. Het is niet anders. En dan lukt de volgende opzet wel, missie volbracht. In het gunstigste geval.
De weg er naartoe levert het genot, dat is het. Lijkt het te zijn. Gaat het lukken, kom ik er mee weg. Doe ik alles in het vermogen wat ik er aan kan doen. Laat ik geen mogelijkheden onbenut. Schiet ik niet te ver door. Wat een staccatozinnen. En dan, morgen kan ook nog verder. Is het moment dan nog daar. Jawel, niet zo druk maken om gemiste kansen. En ik had geen idee wat te schrijven, schreef ik nog. Het blijkt dat ik wel weet wat te schrijven.
Door je af te sluiten en te starten. Het lijkt op warmdraaien en voorgloeien. En dat geldt voor vrijwel alle klussen die je maar kunt bedenken. Van kleinhuishoudelijk tot ruimte-exploratie. Al het voorgaande is al eens rondgetoeterd en neergepend, gezongen en gedicht. Geen illusie armer ben ik hierdoor want het zij zo. Ik hoop alleen dat het met plezier en een glimlach op de lippen wordt gelezen.
Hfdst 4
Nog éénmaal inzoomen. Op de vakantie en zomertijd. Als ondernemer of ondernemend figuur werk je toch altijd verder. Eh, dit mag toch wel zo gezegd worden? Wat dan ook, voor sommigen een open deur hoewel ik het wel vind meevallen. Het heeft even geduurd maar ik heb uiteindelijk sedert enige tijd werk gevonden dat geen werk blijkt in de zin van werk. Begrijpt u wel? Ik houd van wat ik doe. Ik houd me bezig met bedrijven, hoe klein en pril ook, leven in te blazen.
De te nemen stappen uit de mouw schudden en zorgen dat die stappen gaan worden gezet. De kleine en grote stappen, de futiele en beslissende beslissingen nemen. Dat werk, ja. Soms werkt het niet en ontmantel ik een activiteit. Als er geen geld verdiend wordt houdt het op. Het moet opleveren, plezier, voortgang en geld. Hoe dan ook, het moet gezegd, ik denk te weten hoe het e.e.a. moet.
Werken tijdens vakantie is gedoseerd weliswaar, ‘no problemo’. En de dingen even laten gaan want ontspanning en zo is ook geen punt. Dat uitgewoonde woord inspiratie haal ik voorzover mogelijk toch wel overal en nergens vandaan. Vooral van en uit andere mensen, haha. En ik ben niet de enige want doet niet iedereen dat?
Ik jat, en hoe! En verander dan eens wat, een kleine twist en een verdraaiing. En zo maak je steeds je eigen, kleine, nietige kunstwerkjes. Al hebben we het over een huwelijk, baan of opvoeding. Wat dan ook. Kortom, blijf jatten, stelen en pakken want zo gaan de dingen. En om inmiddels traditioneel te eindigen: wat er ook gebeurt, waar je ook bent, wat je ook doet….. en dit geldt ook voor mij.