Is een term

… die mijn (stief)vader wel eens bezigde. Het begrip, dat werd het voor ons thuis, raakte in onbruik. In deze tijd trekken we ‘m uit de kast, want actueel. Wat een troepie poepie overal. In het nieuws, op het web, niet op het web en in het zakenleven. We praten en praten. En toch loopt er veel achteruit. De dingen lijken en blijken nooit zo snel te gaan als dat je daadwerkelijk zou willen.

Tevens blijkt dat als het erop aankomt een ieder zijn of haar eigen agenda erop nahoudt. Zo is wel en niet anders, maar daar hoor ik niemand over. Dan rijst de vraag of dit slecht is, is het dat? Ja of nee, het is om het even. Het is een gegeven en een vaststaande factor. Iedereen preekt uiteindelijk voor de eigen parochie. Heb ik er als individu last van? Ja, daar ervaar zo nu en dan hinder van. Waarom? Omdat het mijn eigen agenda doorkruist. Daar heb je het weer. Je eigen hitlijst is waar het omgaat.

Het gebeuren

Het gebeuren op de foto zijn trouwens: een Westone Thunder I electric guitar met twee Humbuckers, een Cry Baby Wah pedaal, een mini Marshall, pro cables en een paar Harris handgemaakte schoenen.

Moeilijk

Wat is het toch moeilijk regelmatig te posten. Het blijft een gevecht. Stof tot schrijven is er genoeg, maak ik mezelf wijs. En toch doe ik het te weinig. Waarom toch? Omdat ik me er niet en onvoldoende toe aanzet. Dat moet anders. Discipline is het sleutelwoord. Maar wat een instant-oplossing en eigenlijk ook geleuter. Dan maar bedenken dat als het er niet inzit, ik het laten moet.

Flauwekul

Er worden zoveel van die prutstukjes gepubliceerd. Van die quasi-positieve onzin en zogenaamde zakelijke denktranten, onfrisse liflaf en nietszeggende prullen. Toch vrijwel altijd om je te bescheuren van de lach. Ik vond en vind dat het echt ergens over moet gaan. Maar wie ben ik in Godesnaam? Nou ja, we gooien er wat pretenties voor tien tegen aan. Ik geniet van gedichten, literatureluurs, strips, songteksten, historische werken en oude kranten. Daar moet ik het mee doen. Dat zal de inspiratie moeten opleveren voor publiceren. Tezamen vanzelfsprekend met de eigen ervaringen. Die zijn nog belangrijker.

Waarvan?

Waar houd ik van? Van die dingen die me verheffen. Ja, dat klinkt pretentieus en dat is het ook. Van dit stuk schrijven word ik blij en gelukkig. Want ik moet me aanzetten te ordenen, te zitten en te schrijven. Verder word ik gelukkig van schoonheid gecombineerd met fantastische techniek. En dan tot in het absurde doorgevoerd. Derhalve ook die combinatie in de voornoemde samenstelling die niet zichtbaar is. Gelukkig word ik van echt goed gemaakte dingen die, pang!, zo ontstaan. En worden uitgevoerd met risico’s. Zonder te veel berekende risico’s en andere onzinmodellen.

En zo

Gaan we verder. 2012 loog er niet om. Wat een jaar en wat is er veel gebeurd, en niet gebeurd. Vooral dat laatste vond veel plaats. Dat er niets gebeurde wat vantevoren was voorgenomen. Zo gaat dat want aan alle klanten haalde men de broekriem aan. Wat een gedoe en gerommel, onvoorstelbaar. Nog een gaatje erbij in de broekriem, wie je ook bent, wat je ook doet, waar je ook bent.